aychovsky, anliyorum, bir noktada etik bir soruyla kalmak zaten olasi. ancak benim o noktayi gecmemis anlatayim. lisedeyim o dönem, bakirköy sadi konuga gittim sabahtan, bir derdim vardi kan tahlili gerektirmisti sadece öglene kadar alim yapiyorlardi. ancak öglene okulda olmam gerekiyordu, cok yakinda önemli bir sinav vardi, onun icin gitmem o derse girip sözlüye girmem gerekiyordu. neyse.
sabah 8,30 kapidaydim. girdim kanimi verdim ama sirada cok bekledigimden acilen okula yetismem gerekiyordu. 5 tüp kadar alip o ha neye kullanicaklar dedirttikten sonra ciktim bahcelievler duragi olsa gerek, üst gecite ciktim, sirtimda canta en az 10 kilo. sözlük var hayvan kadar. kostura kostura bindim. sansa da oturdum ama oturmamla kapidan +90 bir amca binmesi bir oldu. amcaya yazik da su icmemis kahvalti etmemis kan vermisim ama nerde biri cikip da yer versin. bir sürü insan söylendi falan, genclerde ahlak kalmamis (ne alaka) saygi kalmamis, dedim hastaneden geliyorum, baskasi versin bu sefer. neyse 2 durak falan sürekli cik ciklar biri de cikip yerini vermedi adama kalktim yerimi verdim. tutunamiyorum bir elde mont var, ben okul gömlegiyleyim, dirsegi kirmis pamugu tutmaya calisiyorum. elbette devlet hastanesinde yara bandi lüks. düsünüp de alamamisim yanima bir tane. söylenen kadin (oturuyordu bu arada) bir yandan pis pis bakis atiyor falan. ani fren yapti metrobüs, can havliyle tutundum igneli kolla, o kol aniden acilip kasinca yaklasim 1 metreye kadar kanin fistirdigini ve uctugunu gördüm, oturan kadini kanla boyamis oldum. hemen dengeyi saglayip, bola pamukla baski yapip dirsegi gene katladim, hala yer vermemeleri bir de iyyk falan demeleri, kadinin üstümü basimi mahvettin diye bagirip cagirmasi, üstüne el kol yapmasi. incegim durak geldi sansa, gecmis olsun dedim kadina inmeden, hastaneden mi geliyorsunuz?
agzini acti girdap gibi, böyle filmlerde falan adoket atmadan önce güc toplanir ya eller arasinda, öyle toparlandigini gördüm kelimelerin kadinin agzinda. kapi acildi, suratimda hayvani bir siritis, eyvallah der gibi ciktim indim. kadin bisiler diyordu ama dönüp bakmadim.
bu da böyle bir animdir. metrobüste varsa bir iki düzgün insan senin gibi, kalani hiyardir. yas 15 ise genctir yorulmaz sikilmaz. yer verdirtirler, elin kolun sakat bakmazlar. eger gücü kuvveti yerinde bir kadin cadalozluk yapip yer isterse buyrun teyze derim, egosuyla kicinin rahati arasinda secim yapamaz, yüksek sesle bir dahaki durakta incek misiniz, neyse o zaman derim o ikilemdeyken. sonra bagirip kaldiramaz. sürekli yerime göz diken olursa cama bakarim, incekmis gibi sanar yaklasirlar, o demorilize anini seyrederim zevkle. en son gördügüm bomba nete düsmüs metrobüsteki kadinin yanina "erkek" oturtmamak icin adami itip tartismasiydi. böyle bir ortam metrobüs.
ilk kuruldugu günden gecen seneye kadar sürekli bindim, her zaman yer verir, yardim eder, ayaktaki adamin esyasini bacaklarimin altina koymasina falan da izin verirdim. ne oldu ki kanli gömlekle okula gittim, o gün benim icin türkiyede metrobüs ve bilimum toplu tasima hatlarinda herkese nezaket etmeyecegime karar verdigim gün oldu. gene sempatik yasli teyzeler amcalar kirar bu inadimi, bazen bir bayana falan yer veririm, iyi günümdür. kalaninda gözünün yasina bakmam artik. cekerim kulakligi, itmem, vurmam, ama iteni görürsem acimam, düseni kaldirir düsürene basarim, o ayakta oldugu ben oturdugum icin rahatsiz etmeye calisan, omzumla ciftlasmeye calisana acimam, tutunmak yerine bana tutunana acimam, her defasinda binerken agir agir ilerlerim, ben öndeysem otururum, ama baska kapidan girenler coktan kaptigi icin arkadan ittiren itler oturmaz, keyifle seyrederim. efendi gibi olan duraklar var, siz de insan gibi davraniyorsunuz, avcilar bunlardan biri degil, insan insanligindan utaniyor, uyum sagliyor.
beni siz delirttiniz, evet evet siz, diyor bir yakarisimi daha burda sonlandiriyorum.
0